Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Duo Reges: constructio interrete. At enim sequor utilitatem. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Negare non possum.: Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Bork: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Vos autem, Cato, quia virtus, ut omnes fatemur, altissimum
locum in homine et maxime excellentem tenet, et quod eos,
qui sapientes sunt, absolutos et perfectos putamus, aciem
animorum nostrorum virtutis splendore praestringitis.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Recte, inquit, intellegis. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?

Cumque eorum utrumque per se expetendum esse dixissent, virtutes quoque utriusque eorum per se expetendas esse dicebant, et cum animum infinita quadam laude anteponerent corpori, virtutes quoque animi bonis corporis anteponebant.

Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Haec igitur Epicuri non probo, inquam.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Audeo dicere, inquit.

Nulla erit controversia. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Venit ad extremum; Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?